قانون مناطق دریایی جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس و دریای عمان
دریای سرزمینی
ماده 1 ـ حاکمیت: جمهوری اسلامی ایران خارج از قلمرو خشکی و آبهای داخلی و جزایر خود درخلیج فارس ، تنگه هرمز و دریای عمان بر منطقه‌ای از آبهای متصل به خط مبدا که دریای سرزمینی نامیده می‌شود نیز حاکمیت دارد.
این حاکمیت همچنین شامل فضای فوقانی ، بستر و زیر بستر دریای سرزمینی می‌باشد.
ماده 2 ـ حد خارجی: عرض دریای سرزمینی از خط مبدا 12 (دوازده) مایل دریایی می‌باشد. مایل دریایی برابر 1852 متر است.
جزایر متعلق به ایران اعم از اینکه داخل و یا خارج دریای سرزمینی باشند ، طبق این قانون دارای‌دریای سرزمینی مخصوص به خود هستند.
ماده 3 ـ خط مبدا : محاسبه خط مبدا دریای سرزمینی در خلیج فارس و دریای عمان همان است‌که در تصویب نامه هیات وزیران به شماره 67ـ250/2 مورخ 31/4/1352 تعیین گردیده است.( مصوبه مذکور ضمیمه این قانون می‌باشد ) در سایر مناطق و جزایر ملاک حد پست ترین جزر آب در امتداد ساحل خواهد بود.
آب های واقع بین خط مبدا دریای سرزمینی و قلمرو خشکی و همچنین آبهای واقع بین جزایر متعلقه به ایران که فاصله آنها از یکدیگر از دو برابر عرض دریای سرزمینی تجاوز نکند ، جزو آبهای داخلی محسوب و تحت حاکمیت جمهوری اسلامی ایران می‌باشد.
ماده 4 ـ تحدید حدود: در مواردی که دریای سرزمینی ایران با دریای سرزمینی دول مجاور و یا مقابل تداخل پیدا کند مادامی که ترتیب دیگری بین طرفین توافق نشده باشد ، حد فاصل بین دریای سرزمینی ایران و آن کشور خط منصفی است که کلیه نقاط آن از نزدیک ترین نقاط خطوط مبدا طرفین به یک فاصله باشد.
ماده 5 ـ عبور بی ضرر: عبور شناورهای خارجی به استثنای موارد مندرج در ماده (9) ، از دریای سرزمینی ایران مادامی که مخل نظم ، آرامش و امنیت کشور نباشد تابع اصل عبور بی ضرر است.
عبور به جز در موارد اضطراری باید با سرعت متعارف و پیوسته انجام گیرد.
ماده 6 ـ شرایط عبور بی ضرر: عبور شناورهای خارجی در صورت مبادرت به هر یک از اقدامات زیر بی‌ضرر تلقی نشده و برحسب مورد مشمول مقررات جزایی و مدنی خواهد بود.
الف ـ هر گونه تهدید یا استفاده از زور علیه حاکمیت ، تمامیت ارضی و استقلال جمهوری اسلامی ایران یا اقدام به هر نحو دیگری که ناقض اصول حقوق بین‌الملل باشد.
ب ـ اقدام به تمرین یا مانور با هر نوع سلاح.
ج ـ جمع آوری هر گونه اطلاعاتی که به زیان امنیت ملی ، امور دفاعی یا منافع اقتصادی کشور باشد.
د ـ هر گونه تبلیغاتی که منظور از آن لطمه زدن به امنیت ملی ، امور دفاعی و یا منافع اقتصادی کشور باشد.
ه ـ پرواز و فرود و انتقال هر نوع هواپیما و هلیکوپتر و ادوات نظامی و نیرو به واحدهای شناوردیگر و ساحل.
و ـ نقل و انتقال افراد ، بارگیری یا تخلیه هر نوع کالا و پول برخلاف قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران.
ز ـ ایجاد هر گونه آلودگی محیط زیست دریایی برخلاف مقررات جمهوری اسلامی ایران.
ح ـ هر گونه فعالیت صیادی و بهره برداری از منابع دریایی.
ط ـ انجام هر گونه پژوهش علمی ، نقشه برداری ، لرزه نگاری و نمونه برداری.
ی ـ ایجاد اختلال در سیستمهای ارتباطی یا سایر تاسیسات کشور.
ک ـ انجام هر نوع فعالیت دیگری که لازمه عبور کشتی نباشد.
ماده 7 ـ مقررات تکمیلی ـ به‌منظور حفظ مصالح کشور و حسن اجرای عبور بی ضرر ، دولت جمهوری اسلامی ایران برحسب مورد مقررات ضروری دیگر را وضع خواهد کرد.
ماده 8 ـ تعلیق عبور بی ضرر : به‌م نظور دفاع از امنیت و بنا به مصالح عالیه کشور ، دولت جمهوری اسلامی ایران می‌تواند عبور و توقف کلیه شناور های خارجی را در قسمت هایی از دریای سرزمینی به‌حالت تعلیق درآورد.
ماده 9 ـ مستثنیات عبور بی‌ضرر: عبور شناورهای جنگی ، زیردریایی ها ، شناورهای با سوخت هسته‌ای و هر نوع وسیله غوطه‌ور دیگر و همچنین شناورها و زیردریایی های حامل مواد اتمی یا خطرناک و یا زیان‌آور برای حفاظت محیط زیست و شناورهای تحقیقاتی خارجی از دریای سرزمینی منوط به موافقت قبلی مقامات صالحه جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. زیردریایی هاباید در سطح آب و با پرچم برافراشته عبور نمایند.
ماده 10 ـ صلاحیت کیفری: تعقیب ، رسیدگی و مجازات جرایم ارتکابی در کشتی های در حال عبوراز دریای سرزمینی در موارد زیر در صلاحیت مراجع قضایی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد:
الف ـ چنانچه اثرات و عواقب جرم متوجه جمهوری اسلامی ایران گردد.
ب ـ چنانچه جرم ارتکابی مخل صلح و نظم و آرامش داخلی و یا نظم عمومی دریای سرزمینی باشد.
ج ـ چنانچه فرمانده کشتی یا نماینده دیپلماتیک یا کنسولی دولت صاحب پرچم کشتی تقاضای کمک و رسیدگی نماید.
د ـ چنانچه رسیدگی و تعقیب برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر و روان‌گردان ضروری باشد.
ماده 11 ـ صلاحیت مدنی: مقامات ذی صلاح دولت جمهوری اسلامی ایران می‌توانند در موارد زیر به منظور اجرای قرار تامین و یا احکام محکومیت ، نسبت به متوقف کردن ، تغییر مسیر و یات وقیف کشتی و بازداشت سرنشینان آن اقدام نمایند:
الف ـ کشتی از آبهای داخلی ایران خارج و در دریای سرزمینی در حرکت باشد.
ب ـ کشتی در دریای سرزمینی ایران متوقف باشد.
ج ـ کشتی در حال عبور از دریای سرزمینی باشد مشروط بر اینکه منشا قرار تامین و یا حکم محکومیت ، تعهدات و یا الزامات ناشی از مسئولیت مدنی همان کشتی باشد.
