چک

در این نوشته شما با تعریف چک و نکاتی که باید در مورد صادر کردن چک مورد توجه قرارگیرد آشنا می شوید .

تایپ: احسان نصوحی

تذکر : به دلیل اینکه تمام مطالب سایت به صورت خلاصه از کتب اساتید و همینطور کتب قوانین تایپ می گردد ، به همین دلیل از عزیزان تقاضا داریم در صورتی که قصد استفاده از مطالب سایت را دارند حتما منبع این مطالب www.lawgostar.com را ذکر نمایند و در غیر اینصورت مدیریت سایت رضایتی در قبال استفاده از مطالب را ندارد و شرعا و قانونا حرام می باشد .

تعریف چک

چک سندی است که بر روی بانک کشیده می شود ، برای پرداخت مبلغی که در بانک به حساب صادر کننده موجود است به نفع دارنده چم . ماده 310 قانون تجارت چک را این گونه تعریف می کند : (( چک نوشته ای است که به موجب آن صادرکننده وجوهی را که در نزد محال علیه دارد ، کلا یا بعضا مسترد یا به دیگری واگذار می نماید )) .

بنابراین چک دستوری است که از طرف شخص برای استرداد مبلغی یا پرداخت مبلغی در وجه دیگری از موجودی او در نزد بانک داده می شود .

شرایط صدور چک

ماده 311 قانون تجارت ایران مقرر می دارد : (( در چک باید محل و تاریخ صدور قید شده و به امضای صادر کننده برسد ، پرداخت وجه نباید وعده داشته باشد )) . و ماده 312 اضافه می کند : (( چک ممکن است در وجه حامل یا شخص معین یا به حواله کرد باشد ، ممکن است به صرف امضاء در ظهر به دیگری منتقل شود )) .

نکاتی که اجبارا باید در چک قید شوند به قرار زیر است :

1- دستور بدون قید و شرط پرداخت مبلغی

زیرا ماده 310 قانون تجارت تصریح می کند : (( چک نوشته ای است که به موجب آن صادرکننده وجوهی را که در نزد محال علیه دارد ، کلا یا بعضا مسترد یا به دیگری واگذار می نماید )) . و علاوه بر آن ماده 3 قانون صدور چک تصریح می کند : (( … هرگاه در متن چک شرطی برای پرداخت ذکر شده باشد بانک به این شرط ترتیب اثر نخواهد داد )) .

2- نام پرداخت کننده چک

ماده 310 قانون تجارت تصریح می کند که صادر کننده چک به محال علیه دستور پرداخت می دهد . بنابراین باید نام پرداخت کننده چک معلوم باشد .

3- محل صدور چک

محل صدور چک معمولا در بالای چک قبل از تاریخ نوشته می شود . تعیین محل صدور چک از لحاظ مهلتی که برای ارائه چک برای دریافت وجه آن پیش بینی شده است اهمیت دارد .

4- تاریخ صدور چک

در اغلب قوانین تصریح شده است که تاریخ صدور چک باید به حروف نوشته شود ولی امروزه نوشتن تاریخ به ارقام مورد قبول است ، مخصوصا که قانون تجارت ایران در این موضوع ساکت است . چکی که تاریخ نداشته باشد از طرف بانک ها پرداخت نمی شود ، ولی عدم پرداخت به واسطه عدم ذکر تاریخ موجب مسولیت صادر کننده چک است .

5- نام گیرنده چک

طبق ماده 312 قانون تجارت : (( چک ممکن است در وجه حامل یا شخص معین یا به حواله کرد باشد ممکن است صرف امضاء در ظهر به دیگری منتقل شود )) . در صورتی که نام شخص معینی در چک بدون ذکر (( به حواله کرد )) یا (( در وجه )) ذکر شده باشد چک فقط قابل پرداخت به آن شخص معین است و انتقال به وسیله ظهر نویسی ممکن نیست بلکه مانند انتقال طلب تابع شرایط قانون مدنی است .

چک در وجه حامل آن است که در متن چک گیرنده آن حامل نوشته شده یا آن که اصولا نام گیرنده نوشته نشده باشد ، چنین چکی بدون آنکه احتیاج به ظهر نویسی داشته باشد با تسلیم آن به انتقال گیرنده قابل انتقال است و اگر دارنده چک پشت چک را امضاء کند امضای او به منزله ضمانت از صادر کننده چک است .

6-  امضای صادر کننده چک

ماده 311 قانون تجارت تصریح می کند که چک باید به امضای صادر کننده برسد و قانون تجارت ایران صدور چک را با مهر صادر کننده جایز ندانسته است .

—————————–

گردآورنده و تایپ : احسان نصوحی

—————————-

منبع : تهرانی ، ستوده ؛ حقوق تجارت جلد سوم