اثبات وقوع عقد بیع – در این مطلب از سایت حقوق گستر به بررسی موضوع اثبات وقوع عقد بیع پرداخته شده است.
بر اساس قانون مدنی ایران، همین که طرفین بر بیع ملک توافق کنند، عقد بیع منعقد می شود و به غیر از موارد خاص در اکثر موارد به صرف توافق طرفین ولو آن که مکتوب نشده باشد بیع تشکیل می شود. دادخواست تایید و اثبات وقوع بیع زمانی تقدیم می شود که ملکی خریداری شود و مبایعه نامه مکتوبی در بین نباشد و خواهان قصد داشته باشد با استفاده از مدارک و مستنداتی مانند شهادت شهود و یا مستندات پرداخت وجه، وقوع بیع را اثبات کند. در این حالت دادگاه پس از بررسی مستندات وقوع بیع، اگر ادله و مستندات را کافی دانست، حکم به تایید وقوع بیع صادر می کند.
طرفین دعوای
اثبات وقوع عقد بیع – هریک از طرفین عقد بیع که بخواهد بیع را به اثبات برساند، اعم از خریدار و یا فروشنده، می تواند علیه طرف مقابل طرح دعوا کند. اگر فروشنده مالک رسمی ملک نباشد، خریدار برای طرح دعوای اثبات بیع، بهتر است علاوه بر فروشنده، مالک رسمی ملک را نیز طرف دعوا قرار دهد. لازم به ذکر است که بیع از زمان ایجاب و قبول و قبل از طرح دعوی منعقد شده است. بنابراین دادگاه فقط بیع را تایید می کند. دادنامه تایید بیع جنبه اعلامی دارد و به همین دلیل در این دعوا اجرائیه صادر نمی شود.
چند نکته مهم
1- برخی از محاکم به استناد مواد 22 و 4 و 47 و 48 قانون ثبت اسناد و املاک و به این استدلال که دعوای تایید بیع مربوط به مال غیرمنقول و جزو امور غیر ترافعی است، چنین دعوایی را به تنهایی قابل پذیرش نمی دانند و آن را فقط به همراه دعوای الزام به تنظیم سند رسمی می پذیرند.
2- دادخواست اثبات وقوع بیع با دادخواست اثبات مالکیت متفاوت است. دعوی اثبات وقوع بیع در مورد املاک ثبت شده و ثبت نشده اقامه می شود. در مقابل، دادخواست اثبات مالکیت در مورد املاک در صورتی قابل طرح است که ملک به ثبت نرسیده باشد. همچنین این دعوا در مورد املاک معمولا وقتی طرح می شود که سند مکتوبی جهت الزام فروشنده به تنظیم سند در دست نیست؛ اما دعوی اثبات مالکیت چه بسا به استناد مبایعه نامه طرح شود.
