ترمینولوژی حقوقی شماره 3 – در این مطلب و مطالب مشابه آن معانی اصطلاحات و لغات کاربردی رشته حقوق برای استفاده کاربران سایت حقوق گستر قرار گرفته است.
قبلا شماره ۱ تا ۱۵ در مطلب مربوط به ترمینولوژی حقوقی شماره ۱ آورده شده است.
قبلا شماره 16 تا 30 در مطلب مربوط به ترمینولوژی حقوقی شماره 2 آورده شده است.
31- اعیان: جمع کلمه عین است و عین به معنی مالی است که دارای جرم و ابعاد می باشد خواه وجود خارجی داشته باشد (مانند عقد بیع خانه معین) خواه نداشته باشد مانند چند تن گندم در ذمه. در صورت اخیر آن را عین کلی نامند و در صورت اول آن را عین معین گویند. اعیان در مقابل منافع و حقوق استعمال می شود.
32- اعیانی: در مقابل عرصه استعمال می شود و عرصه به زمین مملوک (زمینی که متعلق به مالکی است) گفته می شود و اعیانی، اموال غیرمنقول موجود در آن زمین را گویند مانند خانه، چاه، قنات، درختان، استخر و غیره.
33- اِفضاء: این موارد را گویند: الف) یکی شدن مجرای حیض و بول بر اثر مقاربت ب) یکی شدن مجرای حیض و غایط.
34- افراز: دعوی شریک ملک مشاع بر شریک دیگر به منظور تقسیم مال مزبور در صورت عدم تراضی بر تقسیم.
35- اقارب: خویشاوندان را گویند.
36- اقاله: بهم زدن عقد لازم به تراضی یکدیگر را گویند و آن را تفاسخ و تقایل نیز می نامند.
37- اقرار: عبارت است از اخبار به حقی به نفع غیر و به زیان خود (ماده 1259 قانون مدنی). شخص اقرار کننده را «مُقِر» و کسی که اقرار به نفع او شده است را «مُقِرله» و مورد اقرار را «مقر به» گویند.
38- اقرار قاطع دعوی: یعنی اقرار مدعی علیه به اصل دعوی نه مقدمات مثبته دعوی و صدور سند مدرک دعوی نظایر اینها.
39- اقرار کتبی: اقراری است که به موجب نوشته عادی یا رسمی صورت گیرد. مانند قید دین در دفاتر تجاری.
40- اقرار مرکب: اقراری است که دارای دو جز مرتبط باشد مانند اینکه خوانده اقرار به گرفتن وجه از خواهان کرده و مدعی رد آن شود. این اقرار قابل تجزیه است.
41- اَقرَبا: خویشاوندان را گویند خواه نَسَبی و خواه سَبَبی.
42- اَقرَبای ابوینی: خویشاوندانی را گویند که با شخص از طرف پدر و مادر ارتباط دارند مانند قرابت دو برادر که از یک پدر و مادر به دنیا آمده اند.
43- اقربای اَبی: کسانی که فقط از راه پدر خویشاوند هستند. مانند برادر پدری.
44- اقرای اُمی: کسانی که فقط از طرف مادر خویشاوند شخص می باشند مانند برادر مادری.
45- اکراه: عملی است تهدید آمیز از طرف کسی (خواه او طرف عقدی باشد یا نباشد) نسبت به دیگری به منظور تحقق بخشیدن عمل حقوقی موردنظر اکراه کننده (ماده 202 قانون مدنی).
/ ترمینولوژی حقوقی شماره 3 /
